بازی یا سربازی

سلام

سلامی دوباره به شما دوستان و وبلاگ نویسان عزیز.

بیش از یک ماه است که نتوانستم به وبلاگ سر بزنم. دلم خیلی برای وبلاگ و دوستان وبلاگی ام تنگ شده بود. در این مدت در خدمت مقدس !!! سربازی بودم. یک ماه به دور از خانه و خانواده و در یکی از شهرهای تقریبا مرزی ایران.

چندی قبل مطلبی نوشته بودم تحت عنوان نظام وظیفه، بی نظام، بی وظیفه و در آنجا درباره سربازی نوشته بودم و با رفتن به سربازی و تجربه این امر باعث شد تا هر چه بیشتر به بی مصرف بودن خدمت پی ببرم.

آموزش های اجباری و درس ها و حرف های تکراری از سوی فرماندهان و اتلاف وقت. آموزش هایی مثل رژه و درس هایی مثل عقیدتی که هیچکدام در جنگ کاربرد ندارند. سختگیری های بی مورد و تنبیه های نابجا از سوی برخی فرماندهان که باعث زده شدن بچه ها نه تنها از سربازی بلکه از کل نظام می شود.

سیستم غلط تشویق برای یک نفر و تنبیه برای همه و هزاران هزار مورد اشتباه در برنامه ریزی ها. حضور برخی مدرسین در کلاس های درسی و صحبت های بیهوده برای گذران وقت. بیدارباش در 4 صبح و خاموشی در 22:30 و مشکل کم خوابی. پست ها و نگهبانی های بی مورد. ممنوعیت در مطالعه روزنامه و مجله هایی همچون شرق، همشهری و ...

و از همه مهمتر شستشوهای مغزی که خیلی تمیز و حساب شده از سوی افرادی که بیان خوبی دارند صورت می گیرد.

اما جنبه مثبت سربازی :

سربازی از برخی جهات و برای بعضی افراد جنبه های مثبتی دارد. آشنایی با افراد جدید و یافتن دوستانی جدید در سربازی یکی از جنبه های مثبت آن است. به نظرم دوستی ها در این دوره بادوام تر از دوستی های دوران کودکی و تحصیل و دانشگاه است. دلیل آن هم بودن با هم به مدت 2 ماه ، تمام وقت است.

برای بچه های لوس و تنبل هم مفید است. همچنین برای بچه هایی که قدر خانه و خانواده خود را نمی دانند.

یکی دیگر از موارد جالب اینجا برخی اخبار تقریبا محرمانه است که به بچه ها اعلام می شود و این اخبار به جز اینجا جای دیگری گفته نمی شود.

........................................................

به نظر من و خیلی از بچه هایی که در حال خدمت هستند تمام این آموزش ها می توانست به صورت فشرده در طول مدت یک ماه صورت بگیرد و این نشان از اتلاف وقت فراوان در این دوره دارد.

به هر حال 5 روز مرخصی داشتم و به تهران برگشتم و دوباره باید برگردم. امیدوارم این مدت باقی مانده هم زودتر تمام شود و به طور فعال به جمع شما دوستان وبلاگ نویس برگردم.

به امید آن روز.