کاش می فهمیدی :

            در خزانی که از این دشت گذشت

            سبزها باز ،

                        چرا زرد شدند

            خیل خاکستری لک لک ها

                        در افق های مسی رنگ غروب

                                                تا کجاهای کجا

                                                            کوچیده ست

کاش می فهمیدی :

            زندگی، محبس بی دیواریست

            و تو محکوم ،

                        به حبس ابدی

            و عدالت ستم معتدلیست

                        که درون رگ قانون

جاریست

کاش می فهمیدی :

            دوستی، آش دهن سوزی نیست

            عشق، بازار متاع جنسی است

            آرزو گور جوانمردانست

            مرده از زنده

                        همیشه،

                                    هر آن،

                                                در جهان بیشتر است.

کاش می فهمیدی :

            چیزهائیست که باید تو بفهمی، اما ...

            بهتر آنست

                        کمی گریه کنم.

کیومرث منشی زاده