روز اول که شروع کردم به نوشتن، تصمیم گرفتم از دلتنگی هایم بگویم. به جای اینکه همه بار سنگین غم ها را به دوش دفتری بریزم که سال هاست آن ها را تحمل کرده، آنها را در جایی قرار بدهم که نوشته ها و صفحات کوچک آن در انبوهی از صفحات گم شود تا به فراموشی سپرده شود. تصمیم گرفتم بنویسم، هر آنچه که آزارم می دهد. فقط « من » برایم مطرح بود.
نمی دانم چه شد و چه اتفاقی افتاد که از همان ابتدا مسیر نوشته هایم را عوض کرد. «من» و «غم هایم» به فراموشی سپرده شد و جای خود را به « ما » و «غم هایمان» داد.
نمی دانم چرا. شاید به خاطر آن بود که دردهایم در برابر دردهای دیگران خیلی کوچک و شاید خنده دار به نظر می رسید.
اما ....
پس دردهای من چه می شود؟
من اینجا بس دلم تنگ ست.
و هر سازی که می بینم بد آهنگ ست.
بیا ره توشه برداریم،
قدم در راه بی برگشت بگذاریم؛
ببینیم آسمان «هر کجا» آیا همین رنگ ست؟
نوشتم. از دردها نوشتم. از دردهای جامعه نوشتم. از نوشته های بزرگان نوشتم؛ و داستان ها.... شخصیت تمام داستان ها نیز هر یک با دردهایشان تنها می ماندند. در بعضی هم مشکلات جامعه بازگو شده بود.
هر بار که خواستم از خودم بنویسم نشد. انگار هر بار دستی نامرئی مانع نوشتنم می شد. قلم روی کاغذ نمی چرخید.
شاید اینها تنها مطلبی باشد که به این شکل می نویسم.
دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان میروم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب میکشم
چراغ های رابطه تاریکند
چراغ های رابطه تاریکند
کسی مرا به آفتاب
معرفی نخواهد کرد
کسی مرا به مهمانی گنجشک ها نخواهد برد
پرواز را به خاطر بسپار
پرنده مردنی ست
از دوستانی که با موسیقی آشنایی یا رابطه خوبی دارند تقاضا دارم آهنگ یا کاستی را معرفی کنند که سرشار از غم باشد و رنگی چون رنگ مرگ و بوی مرگ داشته باشد.
لطفا نپرسید که چرا اینها را نوشتم.
دوست خوبم ...
این مدت شاید زیاد اذیت کرده باشم ...
امیدوارم بازم بزرگواری کنید و ببخشید ...
شاید یه روزی برگردم ...
زمانش دست من نیست ...
اما شکر می کنم از اینکه چیزهای زیادی از دوستان عزیزم یاد گرفتم ...
در پناه حق ...
پیمان جان چرا فقط از غمهایمان میخواهی بنویسی.پس شادیهایمان چی؟
مهم نیست چرا اینها را نوشتی.هر انسانی روزهایی خوب دارد و روزهایی بد. برای تو پایان این ایام بد و آمدن نوبت شادیها را آرزو میکنم.
ممنون که به پرچین آمدی.
رضا.
همه آدم ها به اندازه توانشون غم دارن هیچ آدم بی غمی نیست اصلا اگه غم نباشه اونوقت شادی دیگه ارزشی نداره
ولی اون چیزی که مهمه اینه که همیشه امیدوار باشی و تلاش کنی بیشتر از همیشه و باور کنی که به همه مشکل ها میشه پیروز شد
سلام.چرا اینگونه غمگین ؟ چرا بیهوده غمگین؟ خدا را مرتبت ها سوی عشق است. مگو در این مقال تیز و تاریک. صدایی نیست تا با من بخواند. که عشق و آرزو با امید میرقصند. چرا اینگونه در تاریکی و بی مهر بودن؟ بمان با شادی و مستی که دنیا را مجالی نیست. که دنیا را مجالی نیست. پاینده باشی.
سلام.حال شما.دقیقا بر عکس من.اول می خواستم از خود هیچ نگویم.تا چه اندازه مانده ام نمی دانم.به هر حال سری به وب لاگ فلورا بزنید.آهنگ بسیار زیبایی برای ما دارد.موفق باشید.
سلام پیمان جان ..
به خاطر مشکلاتی که داشتم نتونسته بودم بهت سر بزنم و از این بابت عذر میخوام ..
وقتی نوشتتو میخوندم از همون خط اول فهمیدم که این نوشتت با قبلیها فرق داره و به آخر که رسیدم به این نتیجه رسیدم که اشتباه نمیکنم ..
چته پیمان ؟
نکنه راهه منو ادامه بدی؟؟
وقتی که برگی رو زمین میوفته حس میکنم گریه بیصداشو..
حس میکنم چی میگذره تو قلبش وقتی میبینه مرگه لحظه هاشو..
آخه منم یه برگه خشکو زردم .. که عمریه بیصدا گریه کردم ........................................اینو شنیده بودی؟.... از ایرج مهدیان هستش ....
ولی کاستی که میخوام برات معرفی کنم ............
کاست فریاد از محمد رضا شجریان ....
که میگه :
سمن بویان غبار غم چو بنشیند بنشانند
پریرویان قرار از دل چو بستیزند بستانند...............
حتما گوش بده ....
پیمان نمیگم قوی باش .. ولی خودت باش....
سلام
خـدمت دوست بباید شد و گـفتن با دوست
بر تو ای دوست مبارک شود این عید سعید
پایدار باشی .
سلام. هنوز که آپدیت نکردی آقا. تازه میخواستم بیام نظر تازه بدم. شاد باش که میگن:one life , live it.
آدم بعضی وقتا میخواد از دردای خودش بنویسه اما میبینه دردش در مقابل دیگران به نظر نمیاد....درسته وقتی وبلاگ باز میکنی دیگه من نیستی مایی!...این حرفا شاید تکراری باشه
ولی زندگی حتما یه چیزای خوبی داره که ارزش داشته باشه
آدم به خاطر اونا غصه نخوره....نمیگم آدم نباید به مشکلاتش بی تفاوت باشه اما نباید خودشو به اونا تسلیم کنه...
با یه نوار شاد چطوری؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام دوست عزیز
از محبت و توجهی که به وبلاگ عادی این حقیر داشتید ممنونم .
این باعث شد که با مطالب خواندنی شما آشنا بشم .
دغدغه های خوبی دارید که به دل میشینه ... چون مشخصه که از دل براومده .
در مورد لینک هم حتما موافقم . صد در صد اطمینان دارم لینک وبلاگی با این درجه از صفا و صمیمیت می تونه مایه ی افتخار و زینت بخش کلبه عادی من بشه .
آهنگ زندگی ما مردم عادی کم و بیش رنگ و بوی مرگ رو تو خودش داره ... کاست یا آهنگم می تونه به عمق بخشیدن به این فضا کمک کنه ...
حتی یه آهنگ شاد جاز یا ... البته گاهی هم یاد خدا می تونه کمک خوبی باشه ...
امیدوارم آسمون دلت هرچه زودتر آبی و آفتابی بشه و ...
سربلند بمونی و ایرونی .
درود برشما .
من تا دلت بخواد اهل موسیقی هستم ولی موسیقی هایی که من گوش میکنم آخرشه ...
کاشفان فروتن شوکران .رباعیات خیام از احمد شاملو و رو خیلیدوست دارم .
و یکی از بهترین کاست هایی که تا به حال گوش دادم اهورا هست . خیلی باحاله .
من دلم سخت گرفته
از این مهمانخانه مهمان کش روزش تاریک
که به جان هم نشناخته انداخته است
جند تن ناهموار ... چند تن خواب آلود ...چند تن ناهشیار ...
نیما یوشیج
نیکی پناه شما باد...
بلا به دور................ چی شده؟ چرا غمگین؟
دلتنگ نباش ... مسافر ...
سلام
شرمنده سرم شدید شلوغ بود
ممنون که به فکر من بودی
دو روز دنیا ارزش اون را نداره که به غمها فکر کنی اگه این جور باشه بازنده ای